Laatste dag Jeruzalem
Door: Sonny Lee Smits aka Soya
Blijf op de hoogte en volg Sonny Lee
15 Augustus 2013 | Israel, Jeruzalem
Laatste dag Jeruzalem; 10-08-13
Dit heb ik geschreven op 15-08-13, in onze bungalow. Iedereen is aan het opgraven, behalve ik. Ik had vannacht en vanmorgen veel last van buikpijn en nog erger, diarree. Maar eigenlijk na een tijd was het geen diarree meer, maar meer een soort zoutzuuroplossing uit wat mijn reet kwam gesijpeld. Om het kort en smakelijk te houden: Sonny en zijn kont vergaan van de pijn.
Nu heb ik de tijd om de afgelopen dagen nog te beschrijven. Vanmiddag moet ik wel de mensen die hier botten analyseren of gevonden dingen wassen etc. helpen.
Dit stuk gaat over de zaterdag 10-08-13, de laatste dag in Jeruzalem.
De ochtend stonden Arion en ik ietsjes later op dan gepland. Wel nog op tijd om naar de ontbijtzaal te gaan. Daar kwamen we Karl ook tegen. Die was de avond daarvoor thuis gebleven en was dus al eerder wakker en gaan ontbijten. Hij bleef wel bij ons zitten en kijken hoe ik zat te vechten om mijn boterhammen naar binnen te werken. De honger was namelijk ver te vinden, terwijl het drinken van water en melk er wel met bakken ingingen. Na het ontbijt gingen we onze spullen pakken, want we moesten ons voor 11.00uur uitchecken. Dit deden we dan ook. Gelukkig konden we onze koffers in een aparte afgesloten ruimte neerzetten.
Vervolgens gingen we naar Jo. We hadden namelijk met hem afgesproken dat hij ons rond zou leiden door Jeruzalem. Rond 11.00uur kwamen Arion, Karl en ik daar aan. We werden wederom lief ontvangen en al snel begonnen we met lopen. Iedereen had wel drinken mee genomen, want Jo ging een hele lange tour geven. Aangezien Jo Jeruzalem op zijn duimpje kent en een enorme kennis heeft van de historie en natuur kon hij ons veel laten zien. Hij liep dan ook niet de normale routes, maar we gingen naar allerlei plekken, waar een tourleider ons nooit naar zou toe brengen en vertelde niet alleen over de kerken en paleizen, maar hij kon ook veel vertellen over soorten huizen, de begroeiing met vruchten, bepaalde personen en gebeurtenissen en vertelde daar veel verhalen over.
We zijn ook nog tussendoor iets gaan eten. Jo wordt door veel mensen van winkels aangesproken, want hij kent veel mensen en hij weet ook precies welke mensen daar eerlijk en goed zijn en welke niet. Dus ik heb ook wat bijzondere mensen ontmoet.
Wat wel indrukwekkend was, dat we naar de Kerk van Jezus zijn gegaan (ben ff de naam ervan kwijt.) Het is immens groot je kan er zoveel zien. Het was daar wel tyfus druk. Er waren echt veel jappen. Die poppen ook overal op met hun gebruikelijke fototoestellen en hun fetisj om met alles wat los en vast zit op de foto te gaan en een brede neppe lach op te zetten.
Maar toen we wilden vertrekken werd het nog bijzonderder. De kerkklokken gingen heel hard luidden in een bepaalde melodie en er kwam politie die iedereen die buiten op het plein voor de ingang van de kerk stonden, verzochten om aan de kant te gaan. En als er een kerel met een geweer die zo groot is als hijzelf op je af komt dan ga je braaf ergens anders staan. Daarna kwamen er een groep van oude belangrijke Griek-Orthodoxe priesters (ik denk priesters, het kon ook iets anders zijn) aan en die maakten hun entree om de kerk binnen te gaan. Ik snapte nu ook meteen waarom de politie opgetrommeld was. Net voor de ingang klonk er veel geschreeuw en weet ik veel wat. Zoals Jo vertelde waren dat de Armeense christenen. De Armeenschristenen en de Grieks-Orthodoxe gaan al duizenden jaren niet echt samen. Helaas gingen ze niet met elkaar op de vuist, want dat had ik graag gezien willen hebben. Stel jezelf voor dat 20 mannen met lange baarden en jurken aan met elkaar op de vuist gaat. Dat is toch een grappig plaatje. Agja… maar ik dwaal een beetje af.
De tour van Jo duurde tot iets voor 17.00uur. Hij moest terug naar zijn gezin en onze wegen scheidde op dat moment. Karl, Arion en ik besloten om ook terug te gaan richting het verblijf. Daar hebben we geregeld dat we nog wat mochten drinken dus dat hebben we gedaan. Karl en ik hebben geschaakt en gepokerd. Ik won met schaken, maar verloor met pokeren helaas dus hij won geld. Gelukkig niet veel hoor.
We moesten nog van alles doen voor we terug gingen. We moest nog naar Jo toe om afscheid te nemen en onze wasgoed op te halen, want ze waren zo lief geweest daar om onze kleren te wassen en we moesten nog avond eten. Om 21.00uur zou de bus terug naar Nes Harim vertrekken. We hadden de tijd niet helemaal in de gaten gehouden en zijn dus snel naar Jo gegaan. We hebben lang afscheid genomen en Karl en ik kregen zelfs een onverwacht cadeau. Karl, die hetzelfde studeert als wat Jo heeft gestudeerd en al die jaren veel opgravingen gedaan heeft, kreeg hij veel speciale artikelen, lezingen en informatie over van alles. Jo vond mij een hele bijzondere en leuke kerel en hij gaf me iets wat voor hem nogal ongebruikelijk was. Hij gaf mij het kopstuk van een bijl van 750.000 jaar geleden. Ik moest hem snel wegstoppen voordat hij er spijt van kreeg. We bedankte hem en ik kreeg ook nog zijn informatie, want hij wilde wel contact houden. We namen ook afscheid van zijn vrouw en dochtertje.
We hadden nu bijna geen tijd meer, maar we moesten wel eten. Dus zijn we naar de macdonalds gelopen en hebben daar eten besteld en tijdens het lopen opgegeten. We liepen naar onze hostel, pakte onze koffers en liepen richting de plek waar de bus zou komen te staan. We kwamen onderweg de Duitse garde tegen van de opgravingen, die ook ergens in Jeruzalem verbleven. De bus stond er nog toen we met zijn allen aankwamen. De busrit naar huis was wel gezellig.
Terug gekomen in Nes Harim begroette we eerst de mensen die we dat weekend gemist hadden. We kregen, zoals altijd op de zaterdag gedaan wordt, een bijeenkomst met uitleg. Dit is voornamelijk voor de nieuwelingen en voor de bungalow indeling. Onze ‘area’ had afscheid genomen van 4 personen. Dit waren er eigenlijk drie, want we kwamen die avond erachter dat Debora nog 1 week extra zou blijven. We kregen ook nog een nieuweling uit Duitsland erbij, maar die zou pas maandag komen. De knuppel dacht dat we op maandag begonnen, terwijl we op zondag begonnen. Na de meeting heb ik nog wat gepraat met wat mensen en ben toen lekker gaan slapen.
Dit heb ik geschreven op 15-08-13, in onze bungalow. Iedereen is aan het opgraven, behalve ik. Ik had vannacht en vanmorgen veel last van buikpijn en nog erger, diarree. Maar eigenlijk na een tijd was het geen diarree meer, maar meer een soort zoutzuuroplossing uit wat mijn reet kwam gesijpeld. Om het kort en smakelijk te houden: Sonny en zijn kont vergaan van de pijn.
Nu heb ik de tijd om de afgelopen dagen nog te beschrijven. Vanmiddag moet ik wel de mensen die hier botten analyseren of gevonden dingen wassen etc. helpen.
Dit stuk gaat over de zaterdag 10-08-13, de laatste dag in Jeruzalem.
De ochtend stonden Arion en ik ietsjes later op dan gepland. Wel nog op tijd om naar de ontbijtzaal te gaan. Daar kwamen we Karl ook tegen. Die was de avond daarvoor thuis gebleven en was dus al eerder wakker en gaan ontbijten. Hij bleef wel bij ons zitten en kijken hoe ik zat te vechten om mijn boterhammen naar binnen te werken. De honger was namelijk ver te vinden, terwijl het drinken van water en melk er wel met bakken ingingen. Na het ontbijt gingen we onze spullen pakken, want we moesten ons voor 11.00uur uitchecken. Dit deden we dan ook. Gelukkig konden we onze koffers in een aparte afgesloten ruimte neerzetten.
Vervolgens gingen we naar Jo. We hadden namelijk met hem afgesproken dat hij ons rond zou leiden door Jeruzalem. Rond 11.00uur kwamen Arion, Karl en ik daar aan. We werden wederom lief ontvangen en al snel begonnen we met lopen. Iedereen had wel drinken mee genomen, want Jo ging een hele lange tour geven. Aangezien Jo Jeruzalem op zijn duimpje kent en een enorme kennis heeft van de historie en natuur kon hij ons veel laten zien. Hij liep dan ook niet de normale routes, maar we gingen naar allerlei plekken, waar een tourleider ons nooit naar zou toe brengen en vertelde niet alleen over de kerken en paleizen, maar hij kon ook veel vertellen over soorten huizen, de begroeiing met vruchten, bepaalde personen en gebeurtenissen en vertelde daar veel verhalen over.
We zijn ook nog tussendoor iets gaan eten. Jo wordt door veel mensen van winkels aangesproken, want hij kent veel mensen en hij weet ook precies welke mensen daar eerlijk en goed zijn en welke niet. Dus ik heb ook wat bijzondere mensen ontmoet.
Wat wel indrukwekkend was, dat we naar de Kerk van Jezus zijn gegaan (ben ff de naam ervan kwijt.) Het is immens groot je kan er zoveel zien. Het was daar wel tyfus druk. Er waren echt veel jappen. Die poppen ook overal op met hun gebruikelijke fototoestellen en hun fetisj om met alles wat los en vast zit op de foto te gaan en een brede neppe lach op te zetten.
Maar toen we wilden vertrekken werd het nog bijzonderder. De kerkklokken gingen heel hard luidden in een bepaalde melodie en er kwam politie die iedereen die buiten op het plein voor de ingang van de kerk stonden, verzochten om aan de kant te gaan. En als er een kerel met een geweer die zo groot is als hijzelf op je af komt dan ga je braaf ergens anders staan. Daarna kwamen er een groep van oude belangrijke Griek-Orthodoxe priesters (ik denk priesters, het kon ook iets anders zijn) aan en die maakten hun entree om de kerk binnen te gaan. Ik snapte nu ook meteen waarom de politie opgetrommeld was. Net voor de ingang klonk er veel geschreeuw en weet ik veel wat. Zoals Jo vertelde waren dat de Armeense christenen. De Armeenschristenen en de Grieks-Orthodoxe gaan al duizenden jaren niet echt samen. Helaas gingen ze niet met elkaar op de vuist, want dat had ik graag gezien willen hebben. Stel jezelf voor dat 20 mannen met lange baarden en jurken aan met elkaar op de vuist gaat. Dat is toch een grappig plaatje. Agja… maar ik dwaal een beetje af.
De tour van Jo duurde tot iets voor 17.00uur. Hij moest terug naar zijn gezin en onze wegen scheidde op dat moment. Karl, Arion en ik besloten om ook terug te gaan richting het verblijf. Daar hebben we geregeld dat we nog wat mochten drinken dus dat hebben we gedaan. Karl en ik hebben geschaakt en gepokerd. Ik won met schaken, maar verloor met pokeren helaas dus hij won geld. Gelukkig niet veel hoor.
We moesten nog van alles doen voor we terug gingen. We moest nog naar Jo toe om afscheid te nemen en onze wasgoed op te halen, want ze waren zo lief geweest daar om onze kleren te wassen en we moesten nog avond eten. Om 21.00uur zou de bus terug naar Nes Harim vertrekken. We hadden de tijd niet helemaal in de gaten gehouden en zijn dus snel naar Jo gegaan. We hebben lang afscheid genomen en Karl en ik kregen zelfs een onverwacht cadeau. Karl, die hetzelfde studeert als wat Jo heeft gestudeerd en al die jaren veel opgravingen gedaan heeft, kreeg hij veel speciale artikelen, lezingen en informatie over van alles. Jo vond mij een hele bijzondere en leuke kerel en hij gaf me iets wat voor hem nogal ongebruikelijk was. Hij gaf mij het kopstuk van een bijl van 750.000 jaar geleden. Ik moest hem snel wegstoppen voordat hij er spijt van kreeg. We bedankte hem en ik kreeg ook nog zijn informatie, want hij wilde wel contact houden. We namen ook afscheid van zijn vrouw en dochtertje.
We hadden nu bijna geen tijd meer, maar we moesten wel eten. Dus zijn we naar de macdonalds gelopen en hebben daar eten besteld en tijdens het lopen opgegeten. We liepen naar onze hostel, pakte onze koffers en liepen richting de plek waar de bus zou komen te staan. We kwamen onderweg de Duitse garde tegen van de opgravingen, die ook ergens in Jeruzalem verbleven. De bus stond er nog toen we met zijn allen aankwamen. De busrit naar huis was wel gezellig.
Terug gekomen in Nes Harim begroette we eerst de mensen die we dat weekend gemist hadden. We kregen, zoals altijd op de zaterdag gedaan wordt, een bijeenkomst met uitleg. Dit is voornamelijk voor de nieuwelingen en voor de bungalow indeling. Onze ‘area’ had afscheid genomen van 4 personen. Dit waren er eigenlijk drie, want we kwamen die avond erachter dat Debora nog 1 week extra zou blijven. We kregen ook nog een nieuweling uit Duitsland erbij, maar die zou pas maandag komen. De knuppel dacht dat we op maandag begonnen, terwijl we op zondag begonnen. Na de meeting heb ik nog wat gepraat met wat mensen en ben toen lekker gaan slapen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
