Dag 5 week 2 Azekah Opgravingen + avond Tel Aviv

Dag 5 week 2 Azekah Opgravingen + avond Tel Aviv; 15-08-13.

Ook dit verhaal is geschreven vanuit de bank van het appartement van Mark. Dit is het laatste verhaal dat ik schrijf, want nu ben ik weer helemaal bij en ik wil hierna nog ff Pokemon Yellow spelen, want dat heb ik al bijna twee en een halve week niet gedaan.

Dit verhaal gaat over donderdag 15-08-13.

Rond een uur of 2 werd ik wakker met enorme penspijn en ik moest naar de plee, want ik had diarree en niet zo zuinig ook. Ik ben denk ik wel, in die nacht en ochtend, 7 keer naar de wc moeten gaan. Na een tijd was het geen diarree meer, maar meer van die zure gele drap die heel je kont in brand zet. Toen mijn kamergenoten opstonden zagen ze dat ik niet lekker was en vonden dat ik maar niet naar de opgravingen moest gaan. Maar ik wilde wel. Alleen ik moest om de 10 minuten naar de plee en dat is niet praktisch. Ook de mensen van de opgraving zelf vonden dat ik niet mee kon gaan. Dus ik ben die dag ziek thuis gebleven. In de bungalow heb ik eerst wat verhalen geschreven en wat pillen geslikt om die diarree de nek om te draaien. Ik weet niet hoe laat het was, maar op een moment kwam een vrouw van de opgraving (die ik alleen van gezicht ken) kijken hoe het met me ging. Ze vroeg als het wat beter ging of ik mee kon helpen met botten wassen. Dus nadat ik mijn verhalen had geschreven ben ik me aan gaan kleden en naar de openbare plek gelopen. Daar zat ook Ashley van mijn ‘area’ en zij heeft een rugblessure opgelopen en dat is echt lullig. Samen hebben we ontbeten en daarna zijn we botten gaan wassen tot ongeveer kwart voor 1. Toen ben ik naar mijn bungalow gelopen en heb ik me helemaal gedoucht en opgefrist en aangekleed. Daarna ben ik mijn koffers gaan pakken voor het weekend in Tel Aviv. Toen ik bijna klaar was, kwamen Tzwie en Arion binnen. Zij zijn zich ook gaan omkleden. Daarna heb ik mijn koffers gepakt en ben naar de ‘office’ gelopen om mijn koffers te dumpen. Vervolgens ben ik naar de lunch gegaan en heb daar alleen wat broodjes op. Rond 15.00uur zouden de bussen vertrekken naar Tel Aviv. Iedereen deed zijn spullen in de laadruimte van de bus en zocht een plaatsje in de bus. Ik zat naast Erin (als ik dat goed spel) een super knappe, maar ook slimme en leuke meid, waar ik vaak s’ avonds mee aan het praten en grappen was. De bus zou eigenlijk bij de Universiteit in Tel Aviv iedereen afzetten, omdat er voor de studenten die daar studeren een ‘graduate’ ceremonie was. Maar de bus zette ons af bij het grote busstation in Tel Aviv. Iedereen was woedend. Mark, waar ik bij zou blijven slapen, was ook woest, want hij wist nu niet hoe hij bij de uni moest komen en hoe laat hij er zou arriveren. Ik ben met hem meegelopen tot we de goede bushalte gevonden hadden. Daar moesten we super lang wachten. Ik heb daar ook dat filmpje gemaakt van die politieagent met het grote geweer. De politie en leger dragen echt f*cking grote geweren, echt niet gezond. Toen we het wachten beu waren, heb ik Mark naar ATM geleid, zodat hij kon pinnen. Ik voelde me goed dat ik wist waar de ATM was en hij niet:P Daar aangekomen ging Mark pinnen, nam afscheid en pakte een taxi. En daar stond ik dan. Bij de ATM, met een volle backpack, volle zak schone was (die hadden we voordat we kregen terug gekregen, want dinsdag is het wasdag) , een papier met een adres en geen idee wat nu. Ik heb dus wat geld gepind en ben maar gaan lopen. Mark zei dat hij in het noorden woonde. Dus ik heb iets best slims gedaan al zeg ik het zelf. In eerste instantie wist ik niet welke kant ik op moest lopen en wat het noorden was, dus heb ik even naar de zon gekeken en zo wist ik waar het westen was en zo kon ik dus ook zien wat het noorden was en die richting ben ik uitgelopen. Tel Aviv is een super grote en mooie stad. Een kruising tussen Parijs en New York. Na een tijd richting het noorden te zijn gelopen, kwam ik uit op een super groot rond park. Daar heb ik even gezeten en vervolgens gevraagd of iemand het adres (louis marshall 10) wist en gelukkig vond ik iemand die dit wist. Haar instructies heb ik opgevolgd en zo kwam ik dichtbij de plek waar ik moest zijn. Wel moest ik iemand anders nog eens aanspreken om te vragen waar ik naar toe moest en gelukkig was ik dichtbij. Onderweg heb ik nog bij een winkeltje eten en drinken gekocht. Met mijn buik en diarree ging het al vele malen beter. Uiteindelijk kwam ik bij het appartementencomplex uit. Tegenover waren 3 winkels en een hele mooie leuke sandwichachtige bar. Daar sprak ik, wat later de eigenaar zou zijn, en 2 vrouwen mij aan of ze mij misschien konden helpen met de weg vinden. Ik oogde blijkbaar erg verdwaald, terwijl dit niet was. Ik heb de situatie uitgelegd en ik kreeg van hen te horen dat het appartementencomplex zich tegenover mij bevond en ze boden aan dat ik daar kon zitten en mijn spullen kon dumpen. Dit deed ik dan ook. Ik kreeg ook een gratis drankje. Ik heb daar een hele tijd gepraat met de mensen en de eigenaar. Ze waren heel aardig en geïnteresseerd. Uiteindelijk besloot ik, omdat ik zo lang moest wachten, om daar maar een broodje rosbief te eten en een paar biertjes te drinken. Dit was risicovol met mijn buik en poeper, maar gelukkig was ik zo goed als hersteld en was er niks aan de hand. Na een tijd gingen de vrouwen naar huis en heb ik mijn laptop gepakt. De eigenaar vroeg of ik internet wilde en gaf mij de code. Zo kon ik op internet. Ik heb daar zeker (minimaal) 3 uur gezeten. Toen verscheen Mark. Hij had mij al gesmst dat hij onderweg was. Ik ontmoette ook meteen zijn kamergenoten, ook beiden uit Amerika. Zij gingen alvast naar binnen en ik bleef nog ff daar om mijn verhaal af te schrijven.
Daarna ben ik ook naar binnen gegaan. Ik heb daar mijn spullen uitgepakt. Het appartement is echt super mooi met balkon en alles. Mark en ik hebben daar ff gechillt en wodka gedronken. Toen belde Craig op (van mijn ‘area’) om te zeggen dat ze om 10uur in de bar ‘the dancing camel’ zouden zijn. Aangezien Mark als een van de weinige ook naar het ‘graduateparty ging, in tegenstelling tot Craig, Vanessa etc. die ook konden gaan, maar besloten er niet naar toe te gaan; ze waren ook niet naar de ceremonie gegaan smiddags, vroegen ze of ik meeging. (geen idee of de vorige zin helemaal grammaticaal correct is met de correcte interpunctie maargoed.) Ik ging me dus snel douchen en omkleden. Mark gaf me een briefje met het adres en ik kon weer lekker in mijn eentje op pad. Ik pakte een taxi naar het adres. De taxirit was best vet, want we werden door de politie op weg geëscorteerd, omdat er ergens een bom lag. Best vet om mee te maken. Eenmaal op het adres aangekomen, stond ik voor een raadsel. Ik zag niks of niemand het was een soort verlaten wijk. Ik heb Craig gebeld en hij zou mij tegemoet komen lopen. Ik ben wat rond gaan lopen, kwam wat barren tegen en heb mensen aangesproken, waar ik naartoe moest. Ik bleef maar lopen en ineens werd ik gebeld door Craig. Hij zag mij in de verte lopen en hij stond te zwaaien. Dus gelukkig had ik hem gevonden. Daarna zijn we samen naar de juiste bar gegaan. Blijkbaar was ik heel dichtbij, maar liep ik er steeds rondjes omheen. In de bar aangekomen, zag ik allemaal bekenden van de opgravingen en ook zelfs mensen die al gestopt waren, maar nog in Israël waren. We hebben wat gepraat en toen ik wilde bestellen gaf Andrew mij een tip om een ‘devil slayer’ te bestellen. Dat is een halve liter ‘Gollem’ bier van 13% alcohol met daarin een shotglaasje gevuld met Jägermeister. Dit was bijzonder lekker en iedereen stond ervan te kijken dat ik hem half leeg atte. Daarna hebben we nog wat gepraat en werd de groep in tweeën gesplitst. Een grote groep wilde kort naar een andere bar en dan al vroeg naar bed, de andere groep wilde naar een super grote discotheek waar een dik feest was. Gabe (een super dikke vent, maar ontzettend hilarisch) had bandjes, waardoor je gratis naar binnen kon. Ik besloot om met de groep mensen mee te gaan die naar de disco gingen. De groep bestond uit: Gabe (die ik daar heb leren kennen), Kyle (van de opgravingen), Vanessa (andere Vanessa als die uit mijn ‘area’ en de vriendin van Kyle. Ook haar ken ik van de opgravingen) en Denise (ook een Amerikaanse die ik daar pas leerde kennen. Ze is echt knap.) We pakten de bus naar de straat waar het feest was. Het was in een super grote winkelcentrum op de vijfde verdieping. Dat was echt stoer. Je liep met de roltrappen naar het feest. Daar was het super ruig en vet. We hebben de hele avond gedanst en gefeest. En wonder boven wonder kwam ik daar Mark tegen. Blijkbaar was zijn graduateparty daar. Dus Mark heeft de rest van de avond bij ons gestaan. Ik heb geprobeerd om Denise te versieren, maar dit is niet gelukt. Maar zoals Tom zou zeggen: “Maar ik heb er wel mee gepraat!”. Grapje Tom:P
Na vele uren van drinken en feesten zijn we naar huis gegaan met een taxi en hebben we bij Mark thuis nog gechillt. Daarna zijn we gaan slapen. Ik slaap op de bank. Maar die ligt verdomde goed.