Dag 9 Tel Aviv + Gal'Lon

Dag 9 Tel Aviv + aankomst Kibboets Gal’lon

Allereerst wil ik zeggen dat ik enorm achterloop met mijn dagboek bijhouden. Ik heb het heel druk en geen tijd en soms geen zin om te schrijven. Het kan zijn dat ik sommige dingen niet meer zo goed weet. Dan weten jullie dat.

Deze ochtend werd ik wakker met een enorme kater. Ik kon mij van de terugweg en na het bierpongen eigenlijk niks herinneren behalve dan een grote zwarte vlek.
Arion ging ontbijten, maar ik wilde nog ff blijven liggen.
We zouden s ’middags vertrekken met de auto. Een vriend van Renana moest naar Tel Aviv en had aangeboden om ons af te zetten op de plek waar de bus zou vertrekken.
Na onze spullen gepakt te hebben gingen we naar het huis van Renana. Onderweg kwamen we onze vrienden, Alex, Josh, Elizabeth, Koothrappali en Vas tegen. We hebben emotioneel afscheid genomen. Nee grapje gewoon gezellig afscheid genomen. Bij Renana aangekomen kwam ik erachter dat ik mijn heuptasje met portemonnee, paspoort en apart geld kwijt was. Ik mocht een fiets lenen en fietste op zijn Nederlands terug naar ons huisje. Daar heb ik de hele kamer ondersteboven gehaald maar zonder succes. Zelfs Kim kwam nog helpen maar die kon ook niks vinden. Toen ben ik maar terug naar Renana gefietst. Ik voelde me best kut. Niet omdat ik mijn spullen kwijt was, maar meer om de reactie van ons pap en mam haha. Nee grapje. Terug bij Renana deed ik mijn tas open en bleek mijn heuptasje gewoon in mijn koffer te zitten. Dus paniek om helemaal niks. Aan de andere kant zorgde het wel voor wat spanning en wat leven in de brouwerij.

Ff tussendoor! Ik schrijf dit op het dak van ons hostel, die super chill is ingericht en naast mij ligt een meidje een kerel af te trekken, maar dan met haar hoofd. Althans zo lijkt het. Zo ligt met haar hoofd op die kerel zijn zak en schuurt de hele tijd op en neer met haar hoofd tegen zijn zak en hij zit met een glimlach naar haar te kijken. Ben een beetje afgeleid en het is beetje vreemd, maar goed dit was even tussendoor.

Na afscheid van Renana te hebben genomen, reden we aan. We kwamen ongeveer 2 uur voordat de bus ons op zou pikken aan. Andrew zou ons daar ontmoeten, maar uiteindelijk bleek hij verlaat te zijn. Arion en ik zochten een chille plek om te wachten en te kunnen zitten. Dit lukte.
Na lang gewacht te hebben en ijsjes gegeten te hebben, uit een best grappige ijsapparaat die er stond, kwam Andrew. Dat ijsapparaat was echt vet. Je moest geld in het gleufje doen en dan het nummer van je ijsje die je wilde intypen. Vervolgens ging er een mega koelbox open. Een grote zuigende slurf werd naar het vakje van mijn gekozen ijsje gestuurd. Daarna zoog de slang het ijsje op en bracht deze naar het bakje waar hij inviel om eruit gehaald te worden. Toen ging de koelbox weer dicht. Hoe vet is dat!
Met Andrew zijn we nog wat gaan drinken. Om half 6 vertrok de bus naar Gal’lon. In de bus kwam ik Benjamin van vorig jaar tegen. Hij is de (o.a) fotograaf van de opgravingen. Ook Neill uit Schotland kwam even een praatje maken. Halverwege gebeurde er iets geks. Er was een luchtalarm en alle auto’s reden naar de spitsstrook en stopten daar. Zo ook onze bus. We moesten allemaal uitstappen en op de grond liggen. Ik vond dit maar dom en zag dit als een kans om met wat bekende te praten. Dit deed ik dan ook. Zo heb ik nog even met David uit Amerika kunnen praten. Na een aantal minuten bleek het vals alarm te zijn en konden we weer instappen en doorrijden. Aangekomen in Gal’lon was het een reünie van mensen die er vorig jaar ook waren. Dit waren er niet veel, maar evengoed. Ook met de staf werd bijgepraat. Vervolgens begon het formele gedeelte. Een welkomstwoord, een introductie, kamerindeling, kennismaking met de staf, een rondje door de kibboets gelopen etc. Daarna mocht iedereen naar zijn of haar kamer. Tijdens de het formele gedeelte had ik alweer 2 halve liters in de keel weggegoten. Gratis bier sla ik niet af. En dat helpt bij het in slaap komen zeg maar :P
In de kamer maakte ik kennis met Ohad en Doron die bij ons op de kamer zaten. Beide uit Amerika. Doron uit Iowa en Ohad uit Boston (wel geboren in Israël).
Heel snel ging de TV op de kamer aan en kon ik het Nederlands elftal zien voetballen. Hier heb ik van genoten. De rest was aan het slapen.
Rond 1uur ging ik proberen te slapen. Uiteindelijk heb ik die nacht niet geslapen en ging om kwart over 4 alweer de wekker. Kort nachtje dus.